een week later, en ik zit in een internetcafe in Pokhara in plaats aan de afscheidskoffie in Nederland!. Hoogste tijd om jullie bij te praten. De reis verliep prima, mede dankzij de lift van Janine naar Schiphol en de afleiding door Roger op Schiphol. Reizen naar Kathmandu betekent 19 uur onderweg zijn, waarvan je er 12 vliegt. Ik had een overstap in Londen en Bahrein. Vooral vanuit Bahrein vliegen veel Nepalezen, die als gastarbeider in een van de golfstaten werken. Bij aankomst in Kathmandu om 19.00 uur was het pikdonker, mede omdat 2 keer per dag de stroom wordt afgesloten. Gelukkig werd ik netjes opgehaald en was Kathmandu wel bekend terrein. Alleen maar mijn hotelbed gezien want de volgende dag om 06.00 uur op voor de bus naar Kathmandu. Laat ik nou een plekje op de achterbank krijgen. Met de Nepalese wegen 8 uur lang een soort kermisattractie.

In Pokhara werd ik opgehaald door Rene van de vrijwilligersorganisatie (VFN) en konden we bijpraten over de plannen. Inmiddels was ik wel gammel van de reis en van de koorts die ik al tijdens de vlucht kreeg. Om dat verhaal maar meteen af te maken, die koorts ging niet echt weg dus eergisteren naar de dokter. Dat betekende een bezoek aan het lokale ziekenhuis waar je je ogen uitkijkt. De dokter sprak gelukkig goed engels, heeft me uitgebreid onderzocht en kwam uit op een keel- of luchtwegontsteking. En aangezien ze hier niet echt terughoudend zijn met antibiotica heb ik inmiddels geloof ik al genoeg op voor mijn hele verblijf. Maar anyway, het helpt en ik voel me weer kiplekker. Alleen jammer dat ik van de dokter 3 dagen rust moest houden en dus pas dinsdag naar mijn dorpje vertrek.

Nou ja jammer...Pokhara is supertoeristisch dus eigenlijk is het meer vakantie vieren. Rene en ik hebben inmiddels een goed weekend hotel gevonden met een prachtige tuin (foto's volgen). Voor ontbijt gaan we naar de German bakery, waar je zelfs een soort meergranen brood kunt krijgen. Dus gistermiddag lunch met bruinbrood en pindakaas! Favoriete avondeten is tot nu toe mixed fried noodles (zit tussen bami en mihoen in met groente, vlees en ei) en als toetje een banana crepe. Zwaar he! Wel heb ik inmiddels drie middagen Nepalees les gehad en probeer zoveel mogelijk in mijn hoofd te krijgen.

Afgelopen vrijdag de andere vrijwilligers ontmoet; Pieter, Volkan en Auke, drie Pabo Nijmegen studenten die hier stage doen (voor de buurt; en Loeki kennen natuurlijk) en Willem, die op een klooster lesgeeft. Vooral de verhalen van hun verblijf zijn erg spannend; ratten op je kamer, reuzenspinnen op de WC, etc.

Mijn school staat in Adhikaridanda, een klein dorpje. Wat ik van Rene heb begrepen is het een nieuw schoolgebouw met een jong team, 7 docenten (4 mannen, 3 vrouwen) en zijn ze twee jaar gelden gestart met volledig in het Engels lesgeven. Makkelijk voor mij dus en veel hulp nodig voor hen. Mijn gastgezin is een van de leraren van de school, hij woont met zijn ouders, vrouw en twee zoontjes. Ben erg benieuwd, ga het dinsdag zien.

Wat de algemene situatie in Nepal betreft, het is rustig maar 10 april zijn er verkiezingen. Niemand weet wat er daarvoor, tijdens of daarna gaat gebeuren. Door een opstand in het zuiden kan er nu geen benzine vanuit India worden ingevoerd, waardoor het vervoer af en toe plat ligt. En dan in zijn algemeenheid twee keer per dag voor 4 uur de stroom eraf. Vooral 's avonds, tot 21.00 uur is dat lastig want om 19.00 is het pikdonker.

De volgende keer dat ik jullie spreek zal het vakantiegevoel wel wegzijn, na een paar dagen school en gastgezin. Maar ik ben blij dat ik dan kan gaan doen waar ik voor ben gekomen.

veel lieve groeten, Jerome