Ik ben nu al een tijd les aan het geven, dus de hoogste tijd om wat meer over de school en mijn werk daar te vertellen.

De school is een governemental primary school, te vergelijken met een basisschool. We hebben achtereenvolgens nursery, KG (kindergarten) en class 1 t/m 5. De leeftijd van de kinderen per klas varieert nogal, omdat sommige kinderen pas op latere leeftijd naar school worden gestuurd. Het team van de school bestaat uit 7 leraren, waarvan 3 vrouwen (Tulasi m, principal, Kaladhar m, vice principal, Rajkumar m, Huri mijn broer, Mina v, Parvati v en Bharati v). En nu dus 8! Daarnaast is er ook nog een concierge, Taraapoti.

Op mijn eerste schooldag werd het rooster van de muur gehaald en er lessen voor mij ingepland. Ik geef les aan klas 5, 4 en 3, in de vakken English, English Grammar en Science. In totaal heb ik per dag 5 van de 7 lesuren, dus naast de pauzes nog wat extra tijd om bij te komen. Dat was vooral de eerste dagen wel erg lekker. Veel van de lessen die ik doe worden normaal door de principal gegeven, die nu blij is want hij is zogenaamd erg druk (ook dat concept is helaas hier bekend). Op mijn vierde lesdag heeft hij 3 lessen meegekeken en is blijkbaar (hoor ik van Huri) erg onder de indruk van mijn teachers kwaliteiten.

Op een normale schooldag sta ik om 7 uur op, en als ik me was aan de kraan op het erf van ons huis komt Jyoti, mijn Bahini (jongere zus), met thee en biscuits aan. Daarna ga ik wat opruimen, af en toe een wasje, vul mijn solar shower en ga daarna lezen of voorbereiden voor school. Om iets voor negenen is 'dinner' klaar en werken we een groot bord rijst naar binnen. Om half tien lopen Huri en ik naar de school (10 min.). Als we op het schoolplein aankomen is het een kakafonie van 'good morning Sir' en 'Namaste'. Alle kinderen willen vooral mij, de volunteer teacher, groeten. Maar om kwart voor 10 is die pret afgelopen. Per klas wordt er dan een rij (line) op het plein (gras/zandveld) gemaakt, en de rijen netjes oplopend per klasnummer. Onder begeleiding van trommelslagen wordt er dan een soort ochtendgymnastiek gedaan. Daarna volgt het zingen van het nepalese nationale lied, en marcheren de kinderen in line, laagste klas eerst, nog steeds begeleidt door de trommel, naar hun klas. Wij de leraren gaan dan naar de teachers room op de eerste verdieping en zitten daar buiten op een bankje. Er wordt wat gekletst over het weer, de oogst, familie en vooral ook veel met mobiele telefoons gespeeld. Iedereen heeft er tegenwoordig hier een maar dat moet je vooral ook laten zien. Als het eerste lesuur begint maakt niemand aanstalten om op te staan, ze zijn hier niet zo van de werkdruk. Als je het goed wil hebben als leraar, kom dan naar Nepal. Meestal ben ik de eerste die opstaat, waarna de rest dan ook maar volgt. De lesuren zijn maar 40 minuten, en met het bespreken van huiswerk erbij is dat zo om. Als ik de klas binnenkom springen alle kinderen in de houding en brullen luidkeels 'good morning sir, thank you for teaching us sir' waarop ik antwoord met 'basa-basa (sit-sit). Dan kan de les beginnen. Als ik huiswerk heb gegeven maak ik een rondje langs de leerlingen om de schriften in te kijken en doe een snelle check of er veel fouten inzitten. De meest gemaakte fouten bespreek ik dan klassikaal. Daarna doen we een nieuw stuk uit het boek. Soms probeer ik wat stukken uit het boek over te slaan maar dan wordt er zo hard geprotesteerd dat ik wel moet toegeven. Het boek is voor de kinderen heilig en ze doen niks liever dan eruit nazeggen (ik eerst hardop lezen en dan de klas, of overschrijven). Echt iets oppikken doen ze niet. Daarom probeer ik per les een paar engelse woorden uit te leggen of 1 grammatica onderwerp. Gaandeweg de les schrijf ik het huiswerk voor de volgende dag op het bord. Sommige kinderen hebben hetzelfde boek van hun oudere broer of zus, waarin alles al staat geschreven. Maar diegenen zonder dat schreeuwen moord en brand en proberen te onderhandelen over de hoeveelheid huiswerk.

Het lesgeven is leuk maar soms ook erg vermoeiend. Klas 5 is het grootst, 18 kinderen, en klas drie maar 9. Dat is goed te doen. Maar ik probeer ze actief bij de les te betrekken, degene die alles al weet zijn mond te laten houden en de minder sterke kinderen te stimuleren. Per klas hebben de kinderen een roll number, en 1 betekent beste cijfers vorig jaar. Ze zijn erg gefixeerd op hun positie op de roll, maar voorbij de helft lijken de kinderen het te hebben opgegeven. En natuurlijk heb je ook hier alle soorten en smaken in de klas. Van het verlegen kleine meisje rechtsachter tot de grote bek jongen midden voor. Ik probeer zoveel mogelijk met positieve signalen te werken dus schrijf dan bijvoorbeeld een makkelijke oefening op het bord. Roep vervolgens dat verlegen meisje naar voren (aau-aau = come) en duw haar het krijt in de handen. Vervolgens staat ze een paar minuten afwisselend naar het bord, krijtje en mij te kijken. Na wat aanmoediging (timi lekhaa = you write) wordt aarzelend het goede antwoord opgeschreven. Bij zowat iedere letter kijkt ze achterom naar mij. Als ze klaar is begin ik in mijn handen te klappen wat vervolgens enthousiast door de hele klas wordt overgenomen. Als je dan zo'n snoetje ziet stralen heb ik een brok in mijn keel. Soms ontkom ik niet aan straffen. maar vaak is een dreigende blik of stem voldoende. Voor nepalese begrippen ben ik erg groot dus als ik dichtbij kom staan en boos kijk is het vaak voldoende. Tot nu toe heb ik twee keer iemand voor 3 minuten de klas uitgestuurd.

Om 1 uur hebben we pauze en maakt de concierge thee en krijgen alle leraren een rol biscuits. We zitten (of liggen) dan op het dak van de school terwijl de kinderen buiten spelen. Dat op het dak zitten is erg geliefd bij de leraren, radiootje en matje mee en 'life is good'. Zoals ik al zei, aan werkstress doen we hier niet. In de middag ga ik, vooral met klas 3, vaker naar buiten, neem een bal mee en doen we een wordgame of iets dergelijks (die verzin ik ter plekke). Om 4 uur stipt wordt de school afgesloten en gaan we naar huis, op naar thee en 'snack' (popcorn, wat noodles of een ander klein hapje).

Tot nu toe ga ik iedere dag met veel plezier naar school. De kinderen zijn erg enthousiast en leergierig, en als leraar heb je veel authoriteit. Vooral als we in de klas actief bezig gaan of ik woorden probeer uit te beelden worden ze helemaal wild. Inmiddels is het schooljaar afgelopen en zijn de examens gestart. Daarna volgt helaas een lange schoolvakantie. Maar in die periode ga ik met de leraren aan de slag. Daarover en over de examenperiode de volgende keer meer. Wat ook nog komt is een verhaal over hoe ik het fantastische bedrag van 855,- euro dat jullie hebben gedoneerd ga besteden. Een tipje van de sluier, het 'schoolplein' is nu nog leeg..

veel liefs en groeten, Jerome